De Rechten van de Mens gelden natuurlijk ook voor kinderen. En toch is apart opgeschreven hoe de wereld er voor kinderen uit zou moeten zien. Kinderen zijn, meer nog dan volwassenen, kwetsbaar voor schendingen van hun rechten en soms niet in staat voor zichzelf op te komen.

Daarom is in 1959 de Verklaring van de Rechten van het Kind opgesteld. In die verklaring zijn vooral sociale rechten opgenomen: rechten die regeringen ertoe verplichten goed voor hun kinderen te zorgen: het recht op een naam en het recht om tot een land te horen, het recht op goed eten, onderdak en hulp als je ziek bent en het recht om als eerste te worden geholpen, bij rampen bijvoorbeeld.

Precies dertig jaar na de Verklaring van de Rechten van het Kind nemen de Verenigde Naties in 1989 het Verdrag inzake de Rechten van het Kind aan. Geen verklaring meer maar een verdrag. Een verklaring is een plechtige belofte. Aan een verdrag moet een regering zich houden.